تپه زاغه-قزوین

این تپه با وسعت حدود بیست هزار متر مربع در هشت کیلومتری شمال شرق دهستان " سگزآباد " از توابع شهرستان بویین زهرا قرار دارد . این تپه تقریباً گرد ، و رأس آن کمتر از یک متر از سطح زمین های اطراف بالاتر است.در بررسی های اولیه این تپه ، بقایای یکی از اولین اجتماعات کشاورزی به دست آمده که معرف یکی از مکان های اولیه اسقرار در ایران است . تاریخ تقریبی استقرار در  زاغه به اواخر هزاره ششم و هفتم  ق . م  برمی گردد و بعد ازآن ، این محل به کلی متروک  شد و اهالی آن به مکانی دیگر مهاجرت کردند.

به نظر می رسد تپه زاغه ، قدیمی ترین بقایای باستانی را در بر دارد  و پس از متروکه شدن آن ، استقرار در تپه " قبرستان آغاز شده است . معماری بناهای زاغه اکثراً با چینه و خشت بوده و برای پوشش سقف آنها از تیرهای چوبی استفاده شده است . برای پخت و پز نیز از انواع اجاق در اتاق ها بهره می جستند . سفال های تپه زاغه به رنگ قرمز یا نخودی با سطحی صیقل یافته است و اکثراً توسط سفالگران محلی در خارج از روستا پخته می شد. برخی از سفال های این تپه ی منقوش ، عمدتاً هندسی شکل است. سایر اشیای به دست آمده از این تپه عبارت اند از : ریتونهای کره ای ، مخروطی  و استوانه ای ، مُهر ، پیکرک ( مجسمه ی کوچک ) حیوان و انسان، تیغه و آثار سنگی و استخوانی .از سال ۱۳۴۹ حفاری های باستان شناسی توسط دانشگاه تهران در این مکان انجام شده است .این تپه در حدود بیست هزار مترمربع وسعت دارد و در بررسی‌های اولیهٔ نشانه‌هایی از اجتماعات کشاورزی از آن بدست آمده و جزو اولین سکونت گاه‌های ایران نیز می‌باشد. ارتفاع این تپه باستانی از سطح دریا در حدود ۱۱۰۰ متر است.