یکی از مکان های تاریخی وگردشگری شهر شیراز دروازه قرآن است.این دروازه در زمان عضدالدوله دیلمی که یکی از امرای خاندان آل بویه در ایران و عراق ساخته شد.عضدالدوله قرآنی در آن جای داده شد تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند.این بنا در طول تاریخ خود چندین بار تخریب و بازسازی شد برای مثال در دوره زندیه کریم خان زند این دروازه را بازسازی کرد و اتاقی به بالای آن افزود و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری، در اتاقک بالای آن جای داد.
این قرآنها، که به «قرآن هفده من» معروفاند، اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس انتقال یافتهاند.در دوره قاجار این بنا بر اثر چندین زلزله دچار تخریباتی شد که محمد زکی خان نوری آنرا تعمیر نمود. در سال ۱۳۱۵ ه.ق این بنا به دستور حاکم شیراز در آن زمان تخریب شد که در سال ۱۳۲۸ این بنا با فاصله اندکی از بنای تخریب شده توسط یکی از بازرگانان شهر شیراز به نام حسین ایگار بازسازی شد.
نمایی از نورپردازی دروازه قرآن در شب
دروازه جدید در اندازه بزرگ تر، شامل دهانه قوس تیزه دار و دو ورودی کوچک بر روی جرزهای دو طرف و اطاق مستطیل شکلی بر فراز آن برای گذاشتن قرآن ساخته شد.دروازه قرآن در شمال شرقی شهر شیراز در تنگ الله اکبر میان کوه چهل مقام و کوه باباکوهی قرار دارد و در واقع در خروجی شیراز بسمت شهر مرودشت واقع شدهاست.هم اکنون در بالای دروازه دو نسخه قرآن دستنویس به خط ثلث عالی منسوب به ابراهیم سلطان فرزند شاهرخ تیموری قرار داشت.در زیر شما میتوانید عکس های دروازه قرآن را به ترتیب از قدیم تا به حال مشاهده کنید.