تشکیلات داریوش

داریوش بعد از اینکه شورش های ایران را فرو نشاند و در کل دولت هخامنشیان را از نو ساخت به این دولت تشکیلاتی داد که وحدتی در دولت هخانشیان به وجود اورد.این تشکیلات از این قرار بود.داریوش ممالک ایران را چند قسمت کرد و برای هر قسمت شهر بانی انتخاب کرد.این قسمت ها را یونانی ها بیست وشش گفتند ولی در کتیبه داریوش این قسمتها با پارس سی بوده.برای کمک به شهربانها دو نفر دیگر نیز گماشته میشدند.یکی برای فرماندهی سپاه ان قسمت و دیگری شخصی بودکه وظیفه داشت کار هایی که از طرف حکومت مرکزی به شهربان ان قسمت امر میشد آن ببیند شهربان آن فرمان ها را انجام میدهد یا نه.

قلعه ها را ارگ پت ها اداره میکردند.برای امنیت عمومی هم تشکیلاتی داده شده بود و علاوه بر این ها هر ساله مامورانی همراه با سپاهی برای دیدن اوضاع اعزام میشدند.یکی دیگر از تشکیلات داریوش سرعت بخشیدن به ارسال پیغام ها و اوامر به ایالت ها بود.داریوش راه هایی ساخت که مسافت را کمتر میکرد.همچنین در بین این راها مهمان خانه ها و چاپارخانه هایی تاسیس کرد که پیام از مرکز به چاپارخانه میرسید و از ان چاپار خانه فرد دیگری با یک اسب تازه نفس تر حرکت میکرد تا به چاپار خانه بعدی میرسید واین ادامه میافت تا پیام به مقصد برسد.بدین وسیله چاپارهها پیوسته در حرکت بودند. در کنار کوهستان هایی که این راه از بین آنها میگذشت  شهربان و سربازانی را قرار داد تا امنیت کافی وجود داشته باشد.مشهورترین راهی را که داریوش ساخت راهی بود که از سارد تا شوش و از آنجا تا پاپیتخت بود که مسافت آن ۲۴۰۰ کیلومتر بود.یکی دیگر از تشکیلات داریوش این بود که برای حفظ پایتخت و قصر سلتنطی یک قوه ی نظامی چهار هزار نفره هم از پیاده و هم از سواره تشکیل داد.همچنین داریوش یک لشکر ده هزار نفره تشکیل داد که مورخین یونانی آن را جاویدان مینامیدند زیرا هیچوقت از تعداد این ده هزار نفر کاسته نمیشد واین لشکر وظیفه داشت که به اندازه کافی و به سرعت به جاهای لازم برسد.کار دیگر داریوش این بود که قبل از سلطنت او برای گرفتن مالیات ها واحد معینی نبود ولی داریوش برای ان هم کاری انجام داد.ماخذ مالیات ها معلوم نبود ولی  هرودوت مورخ یونانی مبلغی برای هر ایالت معین کرده که همه ساله گرفته می شد که کل مالیاتهایی که به خزانه وارد میشد معادل ۱۴۵۶۰ تالان(اوبی)(معادل ۱۲۰۰ تومان امروزی)بوده است.یکی دیگر از کارهای داریوش ارتباط دو بحر مغرب و بحر احمر بود.او زمانی که در هند بود مشاهده کرد که تجارت مصر و دیگر ایالات با هند از راه خشکی دشوار و گران است.بنابراین به دستور داریوش این دو بحر توسط یکی از شعبه های رود نیل به هم وصل شوند. این کار قبلا توسط پادشاه مصری انجام شده بود ولی آن شعبه نیل پر شده بود که به فرمان داریوش باز شد و دو بحر بار دیگر با هم مرتبط شدند.همچنین داریوش برای تجارت و دادوستد سکه ایی از طلا به نام دریک ساخت.

دریک سکه هخامنشی

این سکه ها از عیار خالص بودند زیرا داریوش اینگونه می خواست.سابقه زدن سکه پیش از داریوش در لیدیه در قرن هفتم قبل از میلاد هم بوده ولی در ایران اولین سکه در زمان داریوش زده شد.اینها تعدادی از تشکیلاتی بود که داریوش در زمان خود به مملکت بزرگ هخامنشیان داده بود.