تمدن ما تاریخ و تمدن ایران
همانگونه که میدانیم ایرانیان در همه سده ها در بسیاری از دانش ها پیشتاز و نوآور بوده اند، در ایران باستان نیروی ارتشی از ارزش بسیار بالایی برخوردار بوده و فرماندهان و رهبران پرآوازه و به نام فراوانی در ایران زاده شده و می زیسته اند. فرماندهان سپاه ایران به پشتیبانی و یاری دانشمندان ایرانی کامیاب به دست یابی به دانش ساخت گونه ای جنگ افزار شیمیایی شده بودند که پس از گذشت ۱۷۰۰ سال شواهدی از آن در سوریه یافت شده است و پژوهشگران را به شگفتی واداشته است.
چگونه جنگ افزار های شیمیایی در سوریه ۱۷۰۰ سال پیش به دست ارتش پارسی برای جنگ با سربازان رومی بهره برداری شده است؛ انجمن فرامرزی گفتمان درباره آنچه که در سوریه در زمینه شواهدی از به کارگیری جنگ افزار های شیمیایی با دیرینگی نزدیک ۱۷۰۰ سال هویدا شده است انجام می دهد.
باستان شناس بریتانیایی دکتر سیمون جیمز باوردارد ۲۰ سربازان رومی شاید به دست گاز زهرآگین کشنده که در یک نبرد میان ارتش ایران و رومی ها در دژ ارتشی(نظامی) رومیان در بخش خاوری سوریه در سده ۳ رخ داده کشته شده باشند. اگر درست باشد، این گاز می تواند یکی از نخستین رویدادهای گواه مند از به کارگیری جنگ افزار های شیمیایی و دستیابی به این دانش و فن آوری پیشرفته و نوین به دست ارتش ایران و پیشرفتگی دانش ایرانیان باشد.
ارتش ایران در زمان شاپور یکم ـ شاه ساسانی، درجریان پس گرفتن شهر «دورا» در کنار فرات (واقع در سوریه) که دِژ استواری داشت، از گاز خفه کننده بهره برده بود. بدین سان روزمهان(تاریخ)به کار بردن جنگ افزار شیمیایی به سال ۲۵۶ میلادی (۱۷۵۷سال پیش باز می‌گردد) که روزمهان بکارگیری آن را برای نخستین بار از زمان جنگ جهانی اول نوشته اند.
بازپس گیری «دورا» بود که والریانوس شاهنشاه هنگامه روم را به جنگ با ایران برانگیخت که در این جنگ که دومین جنگ ایران و روم در زمان شاپور یکم بشمار می رود والریانوس با سردار هایش دربند شدند، والریانوس در برابر شاپور یکم زانو زد و شاهنشاهی روم زبون شد. والریانوس همان پادشاهی بود که دربرار اردشیر شاهنشاه ایران زانو زده و گواه آن در تاق بستان هنوز به جا مانده است.
بر پایه گزارش دکتر جیمز به نشست «ای. آی.ای AIA»، یگانهای مِهرازی ارتش ایران برای راه‌یابی به دژ «دورا Dura» دست به ساختن دالانهای زیر زمینی زدند و این کار را از درون چادرهای خود آغاز کردند تا ارتشیان رومی هشیار تکاپوی آنان نشوند.
برش این دالان ها دو متر در دو متر بود. بناگاه رومیان نیز همزمان به همین اندیشه افتاده بودند و ایرانیان هنگامی هشیار این تکاپوی آنان شدند که یکی از دالان ها پس از ۱۱ متر کنده شدن به دالان رومی‌ها برخورد کرد.
• ایرانیان شاید از گاز زهرآلود در دورگیری(محاصره) دژ برای کشتن سربازان رومی بکار برده باشند.
• آنها آمیزه‌ای از زفت(قیر) و گوگرد به دالان باریک پمپاژ نمودند.
• قربانیان را در چند ثانیه گیج و در دَم کشته شده اند.
زهرناکی: این استخوان بندی شواهدی از یکی از نخستین آفندهای جنگ افزار های شیمیایی در سوریه فراهم می کند؛ با نگرش به گفتاری که از سوی دانشگاه لستر در سال ۲۰۰۹ چاپ کرد سربازان سرنوشت خود را در رویارویی با این پیشامد در یک جای اندک آزمودند.
بر پایه سخن های آن زمان دکتر جیمز: " ایرانیان برای کشتن ۲۰ مرد در یک جایگاه دارای کمتر از دو متر بلندی و یا پهنا و حدود ۱۱ متر درازا ، نیاز به توان پیکار فراتر از آدمی، و یا یک راه کار زیرکانه دیگری داشته اند. "من باور دارم پارس ها آتشدانی در درآیگاه راهرو خود قرار داده، و هنگامی که رومی ها خواستند رخنه کنند، پارسیان مایه های شیمیایی و ابرهای خفه کننده و گازهای خفه کننده را به سوی دالان گذرگاه رومیان دمیدند. "لشگر تازنده روم در چند ثانیه به گیج شدند و در دقایق کمی بیهوش شدند و مردند"
دکتر جیمز به‌وسیله پس مانده های کانی به جا مانده در نزدیکی پیکر مردگان هوشمند شواهدی در زمینه ساختار تشکیل دهنده مایه به‌کاررفته در ۱۷۰۰ یال پیش شد. او نتیجه گرفت گاز با افزودن یک آمیزه(ترکیب) از زفت سوخته و گوگرد به آتش و دود کردن آن ساخته شده است.
جنگ در دالانهای دو متری با شمشیر و نیزه شدنی نبود و در اینجا بود که مِهرازان ارتش ایران یک مایه افروختنی و دودزا و خفه کننده را که از آمیزش زفت (بیتومن ـ نفت خام) و سولفور (گوگرد) ساخته بودند به درون دالان (نقب) منتقل و با پرتاب آتش پاره ، آتش زدند. پس از خفه شدن رومی‌ها و رساندن هوای تازه، از آن راه درون دژ شدند و آن را گشودند و بارویش را ویران کردند که آثار آن بجای مانده است.
در بررسی‌های باستان‌شناسی دهه ۱۹۳۰ بقایای پیکرهای ۲۰ لژیونر رومی و جنگ افزارهای آنان در یکی از این دالان ها به دست آمد. پژوهش‌های تازه دکتر جیمز و آزمایش استخوانهای لژیونرهای رومی در آزمایشگاه، خفه شدن آنها و گونه گاز خفه کننده را به دست داده است.
دود و یا گاز: باستان شناسی از دانشگاه لستر باوردارد که سربازان رومی از سوی ایرانیان و با بکارگیری گاز کشته شدند. دکتر جیمز به شبکه دیسکاوری در سال ۲۰۰۹، گفت: "این نشانه های حیاتی ارائه شده است و این سر نخ با ارزش به دست آمده است، هنگامی که آتش روشن می شد، مشتعل می شدند و گازهای درهم فشرده و ابرهای خفه کننده بوجود می آمدند و آمیزه شیمیایی دلخواه پرکنش می شد.
در این میان پیکره یک سرباز پارسی شناسایی شده است که این گمان می رود که وی مسئول این جنگ افزارشمیایی و زهرآگین بوده که گمان می کنند وی سازنده این مایه(ماده) در این کار و زار بوده است.
برگرفته از: دیلی میل
