درینکویو شگفت انگیز شهر زیرزمینی

شهر زیر زمینی درینکویو یک شهر باستانی زیرزمینی چند طبقه ، بازمانده از دوران امپراطوری ماد واقع در منطقه درینکویو در استان نوشهیر ترکیه میباشد. این شهر زیرزمینی با عمق حدود ۶٠ متر ، قابلیت جا دادن به حدود ٢٠٠٠٠ نفر همراه با دام و منابع غذایی آنها را دارد. درینکویو بزرگترین شهر زیرزمینی کشف شده در ترکیه و از جمله چندین شهر زیرزمینی کشف شده در منطقه کاپادوکیه میباشد.این شهر زیرزمینی در سال ١٩۶٩ در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفت ، و امروزه حدود نیمی از آن برای توریست ها قابل دیدن است.درینکو به معنی چاه عمیق ، شهری است زیرزمینی و اعجاب آور ، که براثر یک رویداد ساده کشف شد.

درسال ۱۹۶۳ کارگرانی که برای ایجاد ساختمانی ؛ به کندن زمین مشغول بودند، ناگهان با چاه یا تونل ژرفی درون زمین روبرو شدند.پژوهشهای بعدی ؛ کشف یک شهر زیرزمینی از دوران کهن را خبر داد؛ با آثارو نشانه هایی از آیین زرتشت، کهن ترین دین جهان ، با نمادهایی از اهورا مزدا، زرتشت ، فروهر و اسب های پارسی.درچهارمین طبقه این شهرزیرزمینی ؛ سنگهای سنگین و بزرگی با اندازه های سنگ آسیاب وجود دارند، که به گفته پژوهشگران ، در صورت حمله و نفوذ دشمن ، با این سنگها از پایین راه های ورودی را می بستند، تا از نفوذ دشمن جلوگیری کنند.

برخی پژوهشگران نقطه ضعف سیستم دفاعی در این شهر را در آن دانسته اند، که مهاجمین می توانستند با ریختن سمهای کشنده در هواکش ها ؛ ساکنان شهر را از پای در آورند. از نظر تاریخی گزنفون xénophon تارخ نگاروفیلسوف یونانی ؛ که زمانی جزو سپاهیان کوروش کوچک در لشکرکشی برعلیه برادرش اردشیر بوده ، ساخت این شهر و شهرهای زیرزمینی رادر قرنهای چهارم وپنجم پیش از میلاد می داند. روزگاری همه سرزمینهای گسترده میان دورود هالیس و فرات را کاپادوسیه می نامیدند. از زمان مادها این سرزمین جزو بخشی از شاهنشاهی ایران بوده. در تاریخ برای نخستین باردر پایان سده ششم پیش از میلاد است که نامی از کاپادوکیه می رود ؛ آن هم در سنگ نبشته های سه زبانه دو تن از پادشاهان هخامنشی «داریوش بزرگ» و«خشایارشاه» .

از دیر باز فرهنگ و آیین ایرانی آنچنان در کاپادوسیه و ارمنستان پذیرفته و گسترش یافته بود که می توان گفت مردمان این نواحی درزمان هخامنشیان و اشکانیان ، دیگر ناایرانی – انیرانی – شمرده نمی شدند. پرستش ایزدان ایران به ویژه «مهر و آناهیتا» در کاپادوسیه جریان داشت.روایات تاریخ نگاران یونانی ؛و نام گذاری ماههای سال با نامهای ایزدان مزدیسنا در سده پنجم پیش از میلاد در کاپادوسیه ؛ باستانی ترین گواهی تاریخی درباره رواج و گسترش آیین زرتشتی در باختر ایران ، کاپادوسیه که ترکیه مرکزی امروز در آن قرار دارد ؛ می باشد.

پرسش اساسی و مهم این است : چرا ، ایرانیان باستان از پیروان اهورامزدا و زرتشت ، برای یک زندگی مخفی و طولانی شهری در ژرفای ۸۵ متری زمین ساخته اند ؟ آنها از چه دانش و علومی برای ساخت این شهر شگفت آور برخوردار بوده اند. پژوهشگران می گویند:با تکنولوژی امروزی ؛ ساختن چنین شهری زیرزمینی ، برای زندگی ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر ،ده سال طول می کشد. آنها این شهرزیرزمینی درینکویو را هم ردیف ودر مقایسه با اهرام مصر توصیف می کنند.آیا پیروان اهورا مزدا از ترس تهاجم اقوام وحشی ؛ یا از ترس رویدادهای سخت طبیعی از جمله زمستانی سخت که در اوستا به عنوان زمستان شیطانی از آن یادکرده ؛ به ساختن این شهر زیرزمینی اقدام کرده اند.آیا ازترس موجوداتی فرا زمینی ، به زیر زمین پناه برده اند. این دیدگاه در مورد قوم مایا نیز وجود دارد ؛ مایا ها قومی با هوش در دوران باستان بودند که نبوغ و هوش ویژه ای در ریاضیات و نجوم داشتند اما به یکباره از بین میروند و تمدن آن ها خاموش می شود . نقاشی هایی که از آن ها باقی مانده ؛ موجوداتی را نشان ما دهد که شباهتی به انسان ها ندارند .

در وندیداد دوم ؛ اهورامزدا ، از پیروانش می خواهدبرای پیشگیری از تهاجم دشمنان ودیوان و پرهیز از صدمات یک زمستان شیطانی و هلاک کننده ؛ شهری زیرزمینی بنا کنند.که در صورت لزوم در آنجا به سرببرند. در قسمت بیرونی “درنیکویو” شهر زیرزمینی ایرانیان باستان ، خرابه های دوبرج دیده می شود که محلی برای نگهبانان بوده ، که اگر مهاجمان و دشمنان نزدیک شوند به ساکنان شهر خبر دهند.چرا این شهر زیرزمینی ساخته شده ؛ زرتشتیان برای چه آنجا را پناهگاه خود ساخته اند ، تا چه زمانی در آنجا زیسته اند ؛ بر سر آنها چه آمده؟ اینها پرسشها یست که هنوز برای آنها پاسخی کافی پیدا نشده است! آنچه در دنیای امروزی ما روشن است ، این که «کاپادوکیه »یا «کاپادوسیه» و «درینکویو» کنونی ؛ با ۲۶هزار نفر جمعیت آن ؛ یکی از مهمترین مکان های گردشگری وتوریستی ترکیه است. درهای درینکویو از سال ۱۹۷۰،به روی جهانگردان وتوریستها باز شده، امّا فقط ده درصد آن در دسترس بوده است.